جایگاه تغذیه در طب سنتی همدان

جایگاه تغذیه در طب سنتی

انچه در طب اصیل ایران نست به تغذیه و غذا خوردن اصولی و درست تاکید می شود در هیچ یک از مکاتب طبی دنیا تاکید نمی شود.
جکیم بوعلی سینا معتقد بودند .«اگر طبیب در درمان بیمار خود ازاصلاح غذای او آغاز نکنتد، گویی بر کشتن وی جرات یاقته است » دانشمند بزرگ ایران زکریای رازی می فرماید :« تا جائی که می توانی با غذا درمان کنی ،با دارو درمان مکن و تا جائی که می توانی با داروی مفرد درمان کنی ،با داروی مرکب درمان مکن » معصومین نیز اهمیت بسیار زیادی به تغذیه قائل بوده و تذکرات زیادی را به انسان ها داده اند.
رسول خدا «ص »می فرمایند : «معده خانه ی، تمام دردها و بیماری ها است »
در قرآن کریم آمده است « انظر الی طعامک » در این آیه جایگاه و اهمیت در خوردن و آشامیدن را به عنوان یک دستور دینی بیان می کند .
امام صادق (ع) خطاب به طبیب هندی می فرماید :من برتر از آنچه به همراه داری ،به همراه خود دارم ،آنچه پیامبر خدا فرموده است ، به کار می گیرم و می دانم که معده خانه همه ی دردها است و پرهیز ، نیز یگانه درمان است .و نیز بدن را به آنچه خو می گیرد عادت می دهم .
امام صادق (ع) می فرماید : ((غذای تو؛، دوای تو باشد .)) یعنی تدبیر در تهیه و آماده و میل غذا و نوشیدنی ها چنان باشد ،که علاوه بر نقش تغذیه در درمان در پیشگیری از بیماری شما نیز نقش داشته باشد
هر آنچه که به عنوان خوراکی به هر شکلی (خوردنی ،نوشیدنی ) که وارد دستگاه گوارشی بدن شده و ابتدا مراحل مختلف هضم مکانیکی با حرکات دودی معده و روده و شیمیائی با تاثیر مواد شیمیائی وآنزیم های مترشحه از معده ،روده ،پانکراس و کیسه صفرا آماده جذب شده و از دیواره روده عبور و به عنوان کیلوس به طرف کبد حرکت و در آنجا مرحله بعدی هضم «متابولیسم » انجام گرفته و به عنوان غذای آماده از طریق جریان خون حرکت کرده و در اعمال مختلف در اعضاء بدن در سطح سلولی در رشد و نمو ،باز سازی بافت های تخریب شده شرکت نمای می نماید ، بدن انسان به دلایل مختلف رشد ، به سبب حرارت غریزی و فعالیت های فیزیکی و از دست دادن مواد زائد به صورت آب بینی ،عرق ،ادرار ،مدفوع و ….نیازمند جایگزینی مواد به صورت خوراکی میباشد .در شرایط تعادل باید به اندازه نیاز بدن مواد خوراکی وارد بدن کردد